بررسی راهبردهای خانواده های ایرانی برای حل تعارض های خانوادگی

مطالعه حاضر با هدف بررسی تعارض های خانوادگی و ساز و کارهای مقابله با این تعارض ها در خانواده ها به قصد ارائه یک تیپولوژی از تعارض ها و راهبردهای حل تعارض به انجام رسیده است. در انجام این مطالعه نظریات مختلف در زمینه تعارض ها و راهبردهای حل تعارض در خانواده مورد مطالعه قرار گرفت و از آنجا که هر کدام از نظریه های یاد شده بر بعد خاصی از تعارض ها و راهبردها تمرکز داشته و ابعاد دیگر را مورد غفلت قرار داده بودند، سعی گردید با استفاده از ترکیبی از این تئوری ها به طراحی یک مدل مفهومی اقدام کنیم. مدلی که در آن 6 عامل فردی، عاطفی و اخلاقی، فرهنگی، اقتصادی، خانوادگی، عوامل مربوط به ویژگی های فرزندان و عوامل مربوط بیماری به عنوان عوامل زمینه ساز تعارض در خانواده و در مقابل 5 راهبرد شامل عاطفی و احساسی، دموکراتیک، عقلانی، قهری و سلطه جویانه به عنوان راهبردهای حل تعارض در خانواده در نظر گرفته شده است.این مطالعه با استفاده از روش پیمایش و ابزار پرسشنامه به انجام رسید، جامعه آماری آن مناطق 2، 4 و 15 شهرداری تهران بوده که از این جامعه تعداد 300 نفر به عنوان نمونه مورد مطالعه با استفاده از نمونه گیری خوشه-ای انتخاب گردیده و مورد بررسی قرار گرفت. یافته های این مطالعه نشان داد که خانواده های تهرانی از راهبرد عاطفی و احساسی 9.7% ؛راهبرد دموکراتیک 35.7% ؛ راهبرد عقلانی 35.3% ؛ راهبرد قهری 12.6% و راهبرد سلطه جویانه 6.7% برای حل تعارض ها خانوداگی بهره می برند. بررسی روابط و آزمون فرضیات، نشان داد که 6 مورد از 7 فرضیه تدوین شده مورد تأیید قرار گرفتند.در یک نتیجه-گیری کلی می توان اذعان نمود که خانواده های ایرانی به سمت راهبردهای دموکراتیک و عقلانی در برخورد با تعارض ها در حرکت می باشند.